جایگاه صنعت گردشگری و گردشگری هوشمند در اقتصاد مالزی
صنعت گردشگری در مالزی سومین بخش بزرگ تشکیل‌دهنده تولید ناخالص داخلی این کشور است. با شیوع بحران کرونا این صنعت در مالزی همانند دیگر نقاط جهان با چالش مواجه شد اما با کاهش محدودیت‌های حاصل از شیوع کرونا و باز شدن مرزهای کشور مالزی بروی گردشگران خارجی روند روبه رشد این صنعت درحال شکل‌گیری است. در این راستا دولت مالزی در بعد سیاست‌گذاری دو موضوع مشارکت بیشتر بخش خصوصی و دولتی و تمرکز به فناورری‌های نو و دیجیتالی‌سازی این صنعت را مورد تاکید دارد.
به گزارش پایگاه خبری و تحلیلی دیپلماسی اقتصادی، صنعت گردشگری در مالزی بعد از بخش برق و الکترونیک و بخش تولید و صادرات کالاهای اساسی، بزرگ‌ترین بخش تشکیل‌دهنده تولید ناخالص داخلی این کشور است. در ادامه روند رو به رشد این صنعت در مالزی، در سال 2019 این بخش با 240.2 میلیارد رینگیت ارزش افزوده 15.9 درصد تولید ناخالص داخلی را تشکیل داد. با شیوع بحران کرونا این میزان با سقوط قابل توجه به 197.9 میلیارد رینگیت (12.8 درصد تولید ناخالص داخلی) در سال 2021 کاهش یافت. تعداد گردشگران خارجی از 26.1 میلیون نفر در سال 2019 به تنها 130هزار نفر و عایدی حاصل از پذیرش ایشان از 86.1 میلیارد رینگیت به 240 میلیون رینگیت رسید.
با کاهش محدودیت‌های حاصل از شیوع کرونا و باز شدن مرزهای کشور مالزی بروی گردشگران خارجی از آوریل 2022، بر اساس آمار هفت ماهه اول[1] سال پیش ینی میشود تا پایان سال جاری تعداد گردشگران خارجی به 9.2 میلیون نفر برسد و عایدی حضور ایشان به 26.8 میلیارد رینگیت برسد. کارشناسان معتقدند حداقل دو سال دیگر لازم است که صنعت گردشگری به جایگاه خود به دوران پیش از بحران کرونا برسد.
اهمیت صنعت گردشگری علاوه بر درآمدزایی، تعداد بالای افراد شاغل در این صنعت و نقش تعیین‌کننده در ایجاد مشاغل جدید است. سال گذشته میلادی علی‌رغم محدودیت‌های کرونایی 23.4 درصد کل اشتغال مالزی مربوط به زنجیره صنعت گردشگری بوده است. بر اساس گزارش سازمان بین‌المللی کار از هر چهار شغل جدید ایجادی در جهان یک شغل مرتبط با این صنعت خواهد بود.
در همین راستا دولت مالزی در بعد سیاست‌گذاری در سند ملی گردشگری (30-2020) دو موضوع مشارکت بیشتر بخش خصوصی و دولتی و تمرکز به فناورری‌های نو و دیجیتالی‌سازی این صنعت را مورد تأکید دارد. ابتکار گردشگر هوشمند 4 [2] مهم‌ترین بند عملیاتی این سند است که شامل توجه ویژه به سه پلتفرم تحت وب بوده[3] که با همکاری نهادهای دولتی مرتبط با موضوع گردشگری، امکان جهش در این صنعت را مهیا می‌کند.
همچنین بر اساس طرح استراتژیک و بازاریابی مالزی (2026-2022) پنج رکن این برنامه راهبردی شامل تقویت گردشگری داخلی، ایجاد مشارکت هوشمند، تقویت تبلیغات آنلاین و آفلاین گردشگری، بهینه‌سازی ارتباطات استراتژیک و تعامل با رسانه‌ها در کنار انجام تغییرات راهبردی بوده و در تمامی این ارکان توجه به استفاده موثرتر از فناوری و دیجیتالی‌سازی کردن فرآیندها توجه شده است.
به گفته سیاست‌گذاران مالزیایی، در حالی که بخش گردشگری به دلیل بحران کرونا ضربه سختی خورده است، تمرکز بر دیجیتالی‌شدن و توسعه محصولات و زیرساخت های هوشمند از جمله ابتکارات برای ساختن آینده‌ای انعطاف‌پذیرتر و پایدار در مالزی است. با نگاهی مثبت، بحران کرونا فرصتی بود برای بازاندیشی و ابداع فرآیندهای جدید، برای بهره‌مندی بیشتر از صنعت گردشگری، این بحران به گسترش گردشگری هوشمند در مالزی کمک شایانی کرد.[4]
استفاده از فناوری‌های دیجیتال مهم‌ترین شتاب‌دهنده رونق صنعت گردشگری بوده و کاربرد فناوری در این صنعت به طور تصاعدی در حال رشد است.
بر اساس مطالعه‌ای که اخیرا توسط شرکت مطالعاتی Monitor Deloitte انجام شده، گردشگری هوشمند این پتانسیل را دارد که درآمد گردشگری مالزی را از ۲۵ میلیارد دلار فعلی به ۱۱۰ میلیارد دلار تا سال ۲۰۳۰ افزایش دهد. این امر با تمرکز بیشتر بر گسترش استارتاپ‌های مختلف سفر محور و همکاری سازمان‌های دولتی دست اندر کار این صنعت محقق خواهد شد.
پی‌نوشت‌ها:
[1] در هفت ماه اول سال جاری 3.21 میلیون گردشگر خارجی در مالزی بازدید داشته و رقمی معادل 9.35 میلیارد رینگیت برای این کشور آورده داشته است.
[2] Smart Tourism 4.0
[3] LokaLocal, Tourplus, and Moovby
[4] بر اساس تعریف، گردشگری هوشمند به معنای دسترسی به محصولات، خدمات، فضاها، تجربیات گردشگری و پذیرش گردشگر از طریق ابزارهای مبتنی بر ICT میشود. همچنین گردشگری هوشمند راه‌حل‌های نوآورانه و هوشمندانه را پیاده‌سازی می‌کند. کسب و کارهای کارآفرینانه را توسعه داده و موجب تقویت ارتباط آنها میشود.
