جوانه‌ای در تاریکی

روز به روز از دنیای کشاورز و کشاورزی فاصله می‌گیریم و ماشین‌های عجیب و غریب جای آدم‌ها را می‌گیرند و کار کاشت، داشت و برداشت را بدون دخالت انسان انجام می‌دهند و دست آدمی کمتر خاک و بذر را لمس می‌کند و حتی وقت خوردن و آشامیدن کمتر کسی به یاد می‌آورد که آن‌چه می‌خورد، با چه زحمتی فراهم شده است.

با وجود چنین حال و روزی که به آن دنیای مدرن می‌گویند، در جوهره‌ی آدمی کششی به خاک و میلی به کاشتن است؛ حتی اگر یک زندگی ماشینی داشته باشد و فصل‌های سال برایش یک رنگ باشد و اصلاً متوجه درختان در بهار و زرد شدن آن‌ها در پاییز نباشد.

در نهاد آدمی بذری رازگونه کاشته شده که گذشت زمان یا سرگرمی و گرفتاری‌های روزمره، هم‌چون غباری روی آن را می‌گیرد؛ اما از بین نمی‌رود و با جرقه‌ای یا با دیدن جوانه‌ای به شوق می‌آید، شعله‌ور می‌شود و شور و شعف غیرقابل وصفی او را فرامی‌گیرد، جوانه‌ی نوری در تاریکی می‌شود و امید و آرزو برای رسیدن به کمال زنده‌ می‌شود و همان جوانه‌‌ی کوچک می‌تواند شمعی برای آغاز یک راه در دل تاریکی شود و گاهی همان غبارها دوباره روی همان اندک نور را می‌گیرد و دوباره آدمی گرفتار کارهای روزمره می‌شود.

هرچه هست، این بذر از بین نمی‌رود، ممکن است بارها جوانه بزند و امکان رشد پیدا نکند و به کمال نرسد و ما نیز متوجه چنین آمد و رفتنی نباشیم؛ اما زنده شدن گاه به گاهش موتور محرک بزرگی برای گذران عمر است.

بذر وجودی ما برای جوانه‌زدن همیشه آماده است و مثل چشمه‌ی جوشان در همه حال و همه سنی امکان رشد و بلوغ دارد؛ اما وقتی جوانه زد، برای رسیدن به یک محصول ناب نیاز به اراده و خواست ما دارد و این مسیر بدون همراهی و همدلی ما میسر نیست.

کتاب “جوانه‌ای در تاریکی” به دنبال یافتن فصول مشترک زندگی آدمی با گیاهان و جهان هستی است و از بذری می‌گوید که با کمک “ابر و باد و مه و خورشید” و یک کشاورز کامل دست به دست هم می‌دهند تا مأموریت یک بذر تمام و کمال به انجام برسد و در این میان، بذرهایی نیز هستند که فرصت رسیدن به نقطه‌ی شکوفایی را پیدا نمی‌کنند و در مراحل مختلف کاشت تا برداشت گاهی پرندگان، حلزون‌ها، حشرات، شرایط خاک، آب و هوا و عواملی دیگر مانعی بر سر راه یک بذر قرار می‌گیرد.

این کتاب برای آموزش چند و چون کاشتن بذر نیست و برای خواندنش نیازی به داشتن تجربه در امور کشاورزی نیست یا برای یافتن نمونه‌های آن نیازی به کنکاش و جست‌وجو نیست و هر فردی می‌تواند نمونه‌ای از آن بذر را در وجود خودش پیدا کند.